تفاوت PBX و سوئیچ PSTN

PBX ها و PSTN

در این بخش سوئیچ ها و شبکه های PBX و PSTN معرفی می شود.

تفاوت بین یک PBX و یک سوئیچ PSTN

همانطور که در جدول نشان داده شده است، سانترال های PBX و PSTN شباهت های زیادی با یکدیگر دارند، اما تفاوت های بسیاری نیز با یکدیگر دارند.

هر دو سیستم سوئیچ PBX و PSTN از مدارهای 64 kbps استفاده می کنند. با این حال، مقیاس بسیار متفاوت است. یک سوئیچ PSTN می تواند صدها هزار تلفن را پشتیبانی کند، در حالی که PBX فقط چند هزار تلفن را پشتیبانی می کند.

نقطه کلیدی

وظیفه اصلی یک سوئیچ PSTN تهیه تلفن مسکونی است. یک سانترال از تلفنهای کاربر در یک شرکت پشتیبانی می کند.

فروشندگان PBX اغلب پروتکل های اختصاصی ایجاد می کنند تا PBX های خود را قادر به برقراری ارتباط بین یکدیگر و انتقال شفاف ویژگی های اضافی از طریق شبکه صوتی خود کنند. علاوه بر این، فقط تلفن های فروشنده می توانند به PBX آن متصل شوند. این شبکه های سازمانی را مجبور به ادغام در یک مارک PBX می کند، و مشتری تجاری شرکت فقط به یک فروشنده محدود می شود.

علت خاص بود این دستگاه

توجه بسیاری از فروشندگان پروتکل های سیگنالینگ مبتنی بر استانداردها را اجرا می کنند که امکان همکاری بین PBX های فروشندگان مختلف را فراهم می کند. این دو استاندارد عبارتند از Q سیگنالینگ (QSIG) و سیستم دیجیتال شبکه سیگنالینگ شبکه (DPNSS)، همانطور که در بخش “سیگنالینگ تلفنی دیجیتال” بعداً در این فصل شرح داده شده است.

شکل موقعیت و ارتباط بین PSTN و PBX را نشان می دهد. سوئیچ های PSTN کاربران مسکونی و تجاری را به هم متصل می کند، اما PBX ها عمدتا برای اهداف تجاری استفاده می شوند. PBX ها معمولاً در مکان های شرکتی یافت می شوند، در حالی که سوئیچ های PSTN برای ساخت شبکه PSTN استفاده می شوند و در دفاتر مرکزی (CO) قرار دارند.